Eindelijk weer een verhaal...

Sorry jongens….ik heb jullie een beetje verwaarloosd! Maar ik ben jullie absoluut niet vergeten hoor!! Ik ben de afgelopen tijd erg druk geweest met school, maar ook met de heerlijke familiebezoekjes die plaats hebben gevonden!
Als eerste zijn mijn ouders langs gekomen. Zij kwamen aan op 10 Maart. Ik ben ze op gaan halen bij het vliegveld, wat ze super fijn vonden! Ik kon merken dat we elkaar een lange tijd niet hadden gezien, want we waren allemaal een beetje emotioneel toen we elkaar weer zagen. Gelukkig wist ik precies hoe alles geregeld moest worden qua taxi, dus snel de koffers van de band afgehaald en gaan! Ondanks dat m’n ouders al in Amerika zijn geweest vonden ze het toch indrukwekkend om alles zo te zien. M’n vader zei al meteen…je hebt je draai hier wel gevonden of niet? Zeker! Ik vermaak me hier prima! Eenmaal aangekomen bij het hotel werd er snel ingecheckt om zo even nog een paar uurtjes slaap te pakken. In de tussentijd moest ik een toets maken, maar na de toets ben ik meteen weer terug naar hun hotel gelopen, want ja…nu ze hier zijn, wil ik natuurlijk alle tijd die we hebben met ze doorbrengen. Die avond heerlijk uit eten geweest en daarna even naar de loft gelopen. Ze waren natuurlijk wel benieuwd naar de kamer waarin ik 4 maanden woon. De volgende dag hebben we weer vroeg afgesproken om te gaan shoppen in een Mall. Dat mag natuurlijk niet ontbreken als je hier bent! In de Mall vond ook de onthulling plaats van de Ipad 2. En het zou Amerika niet zijn geweest als dit niet groots werd aangepakt! Altijd leuk om zomaar mee te maken dat mensen die bij apple werken lekker blij door het winkelcentrum rennen. Helemaal enthousiast over de Ipad. Er stond helaas een rij door de hele Mall (ik overdrijf niet!!!) om de Ipad te halen en dus de winkel in te komen, dus dat hebben we maar even overgeslagen. Verder hebben we die dag heerlijk geshopt en genoten van het feit dat we dit samen konden doen! Verder hadden mijn ouders precies een goeie week uitgekozen om te komen, want er kwam op zaterdag een parade langs over de grootste straat van Downtown. Dit kwam doordat Saint Patricksday hier al op zaterdag gevierd werd. Heel veel mooie wagens en (dans) groepen kwamen voorbij om maar mee te doen met de parade. Het was heerlijk weer, dus we hebben lekker in het zonnetje gestaan en gekeken naar alles wat voorbij kwam. De volgende dag hadden ze weer geluk, want nu werd er een marathon georganiseerd waarbij hordes van mensen langs onze loft kwamen lopen. Er stond ook een klein bandje op de hoek van de straat te spelen, maar dat was niet echt van hoogstaande kwaliteit. Ondanks dat had iedereen er flink zin in en hadden wij weer wat om naar te kijken. Het weer werkte trouwens perfect mee, want we hebben alleen maar zon en hoge temperaturen gehad. Hierdoor zijn we vaak naar het park gegaan en hebben daar heerlijk gezeten. Ook hebben we het CNN gebouw van binnen bekeken met de daarbij behorende tour. Interessant om te zien hoe het nou werkelijk in elkaar gezet wordt. Ook hebben we The world of Coca-Cola en het Aquarium bekeken. In The world of Coca-Cola hebben we iets van 70 verschillende frisdranken kunnen proeven van verschillende werelddelen. Dit vond ik echt leuk! Ik heb zeker vieze smaken geproefd, maar die kon ik gelukkig weer wegspoelen met lekkere smaakjes! Daarna gingen we visjes bekijken. Dit deden we in het grootste Aquarium van de wereld! Ik was er al een keer geweest in de avond, maar ik vond het geen probleem om nog een keer te gaan. En ik was er blij mee, want ik heb nu toch andere gezien dan de eerste keer. Ik vond het ook leuk om te zien dat mijn ouders er van genoten. Kon ook haast niet anders, want het is echt een mooi aquarium! Helaas moesten we wel een beetje opschieten, want ja…in de avond moesten we gewoon weer naar de les.
Verder zijn we eigenlijk elke dag uit eten geweest, maar één avond was toch wel speciaal. Daarbij zijn we met z’n allen (daarbij bedoel ik Lonneke en haar vriend, Ine, m’n ouders en ik) naar het hoogste restaurant hier in Atlanta geweest. Hier konden we over Atlanta heen kijken en in de avond was dat echt mooi. Maar dit restaurant draaide ook nog rond, dus zonder dat wij er iets voor hoefden te doen, hebben we over heel Atlanta kunnen kijken. Daar hebben we weer genoeg foto’s gemaakt! Op de dag van vertrek hebben we nog even heerlijk in het park kunnen zitten en de laatste zonnestralen gepakt. We zijn met de Marta (zo heet de metro hier) naar het vliegveld gegaan en daar hebben we gewacht totdat het tijd was om weer afscheid te nemen. Gelukkig verliep alles wel relaxt, waardoor er geen stress was en we nog over de afgelopen week konden praten. Ik vond het superfijn dat mijn ouders langs zijn geweest, want nu weten ze waarover ik het heb als ik praat over de omgeving of de mensen die we hier hebben ontmoet.
Helaas moest ik even flink hard aan school werken, want er zaten papers aan te komen! Deze moest ik alleen goed plannen, want ja ja….ik kreeg weer familiebezoek! Nu kwamen mijn zus en Sandra langs om te kijken hoe we hier wonen. Zij bleven alleen bij ons in de loft slapen, dus het werd 1 groot meidenhok. Lonneke heeft ondertussen van kamer kunnen wisselen, omdat het niet meer uit te houden was met haar eerste kamergenootje. Maar nu zit ze bij meiden die regelmatig jongens over de vloer hebben met als gevolg dat er gefriemeld en gefoost wordt. Maar om het nog iets erger te maken snurken de jongens ook nog eens, dus echt een goede nachtrust kreeg ze niet. Dan maar het matras van de 9e verdieping naar de 5e halen en een slumberparty houden! Deze party is nu nog bezig, want tot nu toe heeft ze elke avond in onze kamer geslapen. Supergezellig! Maar goed…back to my sis….Angela en Sandra hadden sowieso een zware reis achter de rug, want ze moesten 5 uur op Chicago wachten voordat ze in het vliegtuig konden stappen naar Atlanta. Maar blijkbaar was 5 uur wachten niet genoeg, want ze hebben er 2 uur vertraging bij gekregen. Helaas klopte de internetsite niet, dus ik kon niet zien hoe laat zij aankwamen. Gelukkig smste zij meteen met dat zij geland waren. Hierna had ik meteen Aisha gesmst, want zij wilde mee naar het vliegveld rijden om ze op te halen. Terwijl we onderweg waren, werd ik al gebeld door Sandra met de mededeling dat zij al buiten stonden! WAT???? Nu al??? Hoe kan dat dan? Ben je niet door de douane gegaan ofzo? Blijkbaar is dit niet nodig als je een binnenlandse vlucht hebt. Ja…dat wist ik dus niet! Daar ging mijn prachtige moment om ze in de armen te vliegen…Nu kwamen we aanrijden en daar zagen we ze al staan met hun koffertjes. Vermoeide gezichtjes, maar ook gelukkige gezichtjes omdat we elkaar weer even konden zien en elkaar weer vast konden houden. Dit moment duurde alleen niet heel lang, want het was ondertussen al 12 uur. Tijd om snel naar huis te gaan en slaap te pakken, want de jetlag moet er meteen uitgehaald worden. De eerste nacht ging Sandra op de bank slapen en Angie ging op een stretcher liggen die ook voor Erik was gekocht was. Al snel kwamen we erachter dat de bank niet geweldig slaapt, dus de volgende dag maar meteen een extra stretcher gehaald om lekker comfortabel te slapen. Elke avond verbouwden we de woonkamer in een slaapkamer. Tafel aan de kant, bank aan de kant om er 2 stretchers en een matras neer te leggen. Supergezellig allemaal! Verder hebben we, terwijl we boodschappen gingen halen, de buurt verkent en heerlijk rondgelopen in de zon. Aangekomen bij de supermarkt gingen we inkopen doen. En wat voor een inkopen! We waren met z’n vijven en we hadden allemaal onze handen vol met boodschappentassen. De foto’s zullen het bewijzen! Die avond moesten Ine, Lonneke en ik weer naar de les, maar dit kwam goed uit voor Angie en San. Nu konden ze nog ff bijslapen. Die avond is alles nog rustig verlopen. Ze hebben kennis gemaakt met de vriendengroep, zodat zij konden zien met wie we allemaal omgingen hier. De rest van de dagen zijn we heerlijk gaan shoppen, lekker uit eten en natuurlijk wezen stappen! Het eerste weekend was gezellig, maar het verliep wel iets anders dan gepland. We wilden graag met de mensen van de 14e verdieping naar een salsafeest, maar dit was een grote flop. Bij binnenkomst zagen we al meteen dat er maar iets van 20 mensen binnen waren, dus dat werd hem niet. De muziek was wel heerlijk, maar het was sfeerloos. We zijn toen naar Atlantic Station gereden, want we hadden allemaal onze mooie kleertjes aan en daar wilden we wel even gebruik van maken. Eenmaal aangekomen bij Atlantic Station wisten we niet goed naar welke zaak we moesten, dus dat had even geduurd. Uiteindelijk maar besloten om naar een Mexicaan te gaan en daar verse guacamole met nachos gegeten. We waren met z’n 9en, dus gezellig aan een ronde tafel gezeten en met iedereen zitten kletsen. De volgende dag zijn we eerst gaan shoppen, daarna heerlijk uit eten geweest bij The Cheesecake Factory en om de avond af te sluiten was het de bedoeling om te gaan stappen. Het begon alleen keihard te regenen, waardoor we eigenlijk niet zoveel zin meer hadden om de deur uit te gaan. Maar ja…zoveel avonden hadden we niet om uit te gaan, dus toch met z’n allen opmaken en de deur uit. Eenmaal aangekomen bij de club, was het er behoorlijk rustig. Dit was natuurlijk weer balen, maar daardoor vond ik het niet minder gezellig. We hebben heerlijk naar verschillende mensen kunnen kijken en de dansstijlen die erbij horen. ;)
De rest van de week is gevuld met het Aquarium, The world of Coca-Cola, shoppen en de buurt verkennen. Ik ben weer mee geweest naar het Aquarium, want ik wist zeker dat Sandra en Angela dit geweldig zouden vinden en ik wilde graag hun reacties zien. Na er 3 keer te zijn geweest, heb ik er nog geen genoeg van. Ik vind het prachtig daar! Ik ben niet mee geweest naar The world of Coca-Cola, omdat ik het niet de moeite waard om daar nog een keer heen te gaan en daarbij moest ik wel gewoon nog naar de lessen gaan, dus op die manier was het goed te combineren. Nu zijn Angie, San en Lonn samen gegaan en ze vonden het superleuk! Helaas was het weer deze week minder, waardoor we niet in het park hebben kunnen zitten en daar hebben kunnen relaxen. Helaas, maar daardoor was alles zeker niet minder leuk! Sandra wilde heel graag meer dingen zien van Amerika en wilde graag een kleine roadtrip maken. Toen besloten we om naar Savannah te rijden. Dit was ongeveer 4 uur rijden, dus daarmee kon Sandra goed het gevoel krijgen van in Amerika op de snelweg rijden! Helemaal door de auto die we hadden gehuurd! Een Dodge Challenger. Echt een superbak! Vooral omdat deze niet in Nederland rondrijdt! Onderweg hebben we nog even een goede April fools prank uitgehaald met een vriend van ons, dus we hadden het behoorlijk gezellig in de auto! Af en toe werkte de tomtom niet mee, waardoor we erg rare plekjes terecht kwamen. Maar persoonlijk vond ik dat ook wel weer grappig. Zaterdag was de laatste volle dag dus die hebben we vol gemaakt met shoppen, uit eten gaan en stappen. We zijn bij een Perzisch restaurant geweest waarbij we in stijl hebben gegeten. Op tapijten met een buikdanseres erbij. Lonneke heeft daarbij nog even haar moves geshowd en dat hebben we natuurlijk ook weer vast gelegd! Voor het stappen zijn we naar een college night gegaan, om zo de indruk te krijgen hoe feesten eraan toe kunnen gaan in Amerika. We waren eigenlijk de enige blanken, maar dat mocht voor mij de pret niet drukken. Genoeg luidruchtige mannen met petjes, kettingen en andere gouden spullen, maar ook meiden met rokjes aan die echt niet korter konden. Zeker leuk om naar te kijken vind ik zelf….zo zie je dat de mensen hier toch echt anders zijn. Een paar nieuwe moves opgedaan en vol verwondering naar meiden gekeken die tegen jongens op dansen alsof het niets is. Om 2 uur vonden we het mooi geweest en zijn we weer terug gegaan naar de loft om de laatste avond te sluiten. Eigenlijk werden Angie en ik vanaf toen al wat stiller, want we wisten dat we de volgende dag weer afscheid van elkaar moesten nemen en daar hadden we echt totaal geen zin in! En dat was de volgende dag ook wel te merken! Het was nog niet eens tijd om afscheid te nemen of de traantjes kwamen al! Wat een klote dag! En om de dag nog slechter te maken….we kregen te horen dat het heel slecht ging met de opa van Lonneke en dat hij al morfine kreeg. Dat kan maar 1 ding betekenen. We waren dus allemaal behoorlijk down die dag! Ik ben met Sandra en Angie meegegaan naar het vliegveld en heb de tijd zo lang mogelijk uitgesteld om afscheid te nemen. Helaas moest het moment eraan komen en ja hoor…daar kwamen de traantjes weer! Nog 7 weekjes, nog 7 weekjes….dat zeiden we tegen elkaar om het maar een beetje goed te praten. Nadat ze door de gate waren draaide ik me om om weer naar huis te gaan. Gelukkig was het mooi weer, dus kon ik mijn zonnebril opzetten, zodat niemand m’n oogjes kon zien. Zonnebril op, ipod in de oren en afsluiten van de wereld. Het was zeker een klote moment, maar toen ik terug was in de loft keek ik wel weer uit naar de laatste weekjes die ik nog door kan brengen. Nu gaat alles echt snel!
Lonneke bleef ondertussen nog bij ons slapen en dat was nu ook maar goed ook, want om 6.15 uur kreeg ze het vervelende telefoontje. Opa is overleden.
Na even met haar moeder gesproken te hebben, besloot ze om naar huis te gaan. Meteen de verzekering bellen en gelukkig wordt alles gedekt. Lonneke vertrekt nu over een paar uurtjes om alles goed af te sluiten thuis. Gelukkig komt ze over een weekje weer terug, want wij willen haar hier nog niet hoeven te missen! Ik wil Lonneke en haar familie heel veel sterkte toewensen in deze periode. Dat het maar een mooi afscheid mag worden met heel veel liefde!

Helaas gaat de school hier, maar ook de school in Nederland (lekker gepland weer! Alsof je hoofd staat bij reflecties schrijven als je bezig bent met je buitenlandstage) heel veel van ons vragen qua papers schrijven, toetsen maken maar ook reflecties schrijven, dus ik ben bang dat ik me maar even moet gaan afsluiten van de buitenwereld om me hierop te gaan concentreren. Niet zo’n leuk vooruitzicht dus….

Maar goed….nu zijn jullie wel weer op de hoogte van wat ik allemaal heb meegemaakt en wat er dus nog in de planning staat. Ik ben vast nog wel dingen vergeten te zeggen, maar ik probeer zoveel mogelijk foto’s op facebook te zetten, zodat deze mijn verhaal goed kunnen aanvullen.